Hani hayatımızdaki bir kişi vardır bizim için değeri biçilmezdir. Öyle seversin ki sevgini tarif edemezsin. Gözün hiç bir şey görmez sevginde. Yalın, karşılıksız, riyasız,masumca. Sadece seversin.
Bu sizin için özeldir. Yüreğinin bir yerinde hep durur. Belki çok sık görmüyorsun. Belki her an yanında. Görüşme sıklığınız her ne olursa olsun, hayatınızda bir dostunuz her daim olsun. Öyle biri hayatınızda olsunki, “böbreğimin tekini hiç tereddütsüz veririm” dediğinizden olsun.
İşte bu noktadır sizin için dostluk ve arkadaşlık ayrımı.Hayatınıza giren insanlara bir bakın. Kim,nerede ve nasıl bir yerde.Bir çoğu gelir geçer cinsten. Bazıları bir süre hayatınızda kalır. Bir süre yer eder ve gider. Bazıları da varki kimse onu söküp alamaz içinizden.İşte söküp atılamayanlara şimdi gidin sıkı sıkıya sarılın. Siz hissedin. Siz yaşayın. Sevginizi hissettirin. Sevginizi verin. Sevgi alın. Ruhunuzu terapi edin. Şimdi var mısınız dostunuza sarılmaya. Hadi ne duruyorsun.Neyi bekliyorsun hala.
CHE’NİN GALATASARAY TUTKUSU
2003 yılında Yeni Zelanda’da eğitim amaçlı yaşadım. Üniversitede bir Çinli arkadaşım vardı.Adı Che.
Öyle müthiş bir gençti ki. Tam bir Türkiye hayranı. Hayran olduğu diğer bir
şey ise, tuttuğu takımdı. Che, tarifi imkansız bir Galatasaray hayranıydı. Öyle böyle cinsten değil, dediğim gibi tarifi imkansız bir hayranlık.
Galatasaray’ın tüm maçlarını, skorları,oyuncularını, yani kısacası her şeyini biliyordu. Hani Galatasaray yorucusu olsa olacak. Galatasaray denince içi titreyen, aklı başından giden bir hayranlık.
Taaaaaa dünyanın öbür ucuna gidiyorum,orada bir Çinliyle tanışıyorum. Türkiye’den
geldim dediğim anda Galatasaray ile söze giren Che, sen ne müthiş bir adamdın.
Hayattaki tek amacı Türkiye’ye gelip stadyumda maç seyretmek ve futbolcularla
tanışmak olan Che’ye buradan selam olsun.
İşte sevgi bu. 13.02.2018 Asuman Düzelli
