Bazı insanlar mutsuz doğar,mutsuz büyür ve bu artık onlar için öyle bir hal alır ki etraflarınada mutsuzluk vermek tek dertleri olur....İstenmediklerini anlasalar da, hissetseler de sadece kendilerini düşündükleri için hayatlarına ''benim içim rahat''palavrası ile devam ederler.Ama bu kendilerini bile inandıramadıkları yalan, dışarıdan o kadar net belli olur ki onlara bakar sadece acırsınız.....
Siz doğru olanı göstermeye, iyi olana teşfik etmeye çalıştıkça;onlar yanlış yapmakta ısrar ederler. Önce bakarlar etraflarında ki insanların zayıf karınları neresi.Neyi seviyor,yada neyi yapmaktan keyif alıyor.Sonra da olumsuzlara geçerler.Derler ki B planımda olsun.Vurmak istediğim anda en zayıf yerinden vurabileyim....
Belirledikleri olumlu ve olumsuz durumlardan sonra kendileri için harekete geçme zamanı gelmiştir.Önce zaafları kullanarak, sevimlilik yaparak, kendini olduğundan daha farklı göstererek girerler olaya.Hediyeler alınır.Hikayeler anlatılır.Ortak yaşam alanı genişletilir ve paylaşılanlar artar. Ama alttan alta bunun aslında sahte olduğunu görürsünüz.Fakat bu kişiler o kadar uyanıktır ki;açık bırakmayı sevmezler!
Birde kullandıkları zavallı edebiyatı vardır ki,işte siz onu yapmayı bilmiyorsanız o zaman yandığınızın resmidir. Hep mağdur olmuşlardır bu insanlar yaşamları boyunca, hep onlara iftira atılmış, hep mağdur edilmiş,kullanılmış,yalanlar söylenmiş, ortada bırakılmış.
Mesela evli biriyle beraber olurlar ama kendilerini haklı çıkarabilmek için kullandıkları tek bir gerekçe vardır...''Benden evli olduğunu gizledi. Tabi bunu yiyen yer.İnanmak isteyen inanır Ama sadece akıllı ve mantıklı insanlar etrafların da oynanan oyuna farketmeye vakıf olur........
Karşıların da ki insan onlara hediyeler sunar, sevdikleri şeyleri sunar önüne.Aslında onlarda farkındadır ama isteklerine kolay ulaşıyor olabilmek onların SADECE O AN !! susmalarına sebep olur.
İşte bu insanlarda tehlikelidir! Onlar işleri bitene kadar bu tarz insanlara ses çıkarmazlar.Ama işte burada önemli olan kuş beyinli olmamak kendini kullandırmamaktır.Yalanlarla etraflarına ördükleri duvarların farkedilmediğini sanan bu zavallılar zannaderler ki ne yapsam işe yarıyor.Ne desem inanıyolar. Ne istesem yaparım bundan sonra ipler benim elimde derler...
Ama bilmedikleri kapalı kaplılar arkasında kendileri için neler söylendiğidir. Mesela bu insan için kalkıp hakaret edenler getirdiklerini görünce ne iyi ''derler. Ama yalnız kalındığın da ilk söyledikleri SALAK olur.. Mesela zavallı gariban edebiyatı yaparak prim yapmaya çalışan bu zavallılar odalara girilip kapılar kapandığında, anlattıklarından yola çıkılarak kendilerine ne gibi hakaretler edildiğini, nasıl dalga geçildiğini bilmezler.
İşte bunu görmek beni o kadar mutlu ediyor ki,zavallı beyinlerin çırpınışlarını izliyorum bir bir. Ve o zaman diyorum ki kendime,menfaatleri için susanlar ancak menfaatler devam ettiği sürece hayatlarda kalırlar. Minik kağıtlara kocaman isimler yazanlarsa sadece hayatlarda figüran olurlar.En iyi figüran unutmayın başrolün sadece bir günlük yemek parasını alır. Çünkü ederi o kadardır.Filmin küçücük bir sahnesinde gözükür ve film boyunca bir daha hatırlanmaz. Yani kendinizi önemli sanmayın.Sadece filmde alabildiğiniz yer kadar kaliteniz.. Saygılarımla.
