Esnaf kan ağlıyor. Kahveciler veresiye çay satmaktan dinlenme fırsatı bulamıyor. Çiftçi tarladaki mahsulünü kaldırırken yapılan masrafa akıl sır erdiremiyor. Elindeki ürün yok pahasına gidiyor. Bölgede 2 yıldır domates üreticisi mahsul alamıyor. Kimse kalkıpta bunun sebebi nedir diyemiyor. Yada hiç bir kurum domates üreticisinin 2 yıldır çektiği zararın sebebini araştırma gereği duymuyor. Vişne üreticisi bu yıl yok pahasına ürünü elinden çıkardı. Zaten o meşhur cevherimiz bor madenine, kökü ulaşan ağaçlarımız hemen kurumaya yön veriyor.
Kocaçay'da balık tutuluyor. Kocaçayın ölçümleri yapılıyormu? Tutulan balık ne kadar sağlıklı. Etimaden de bulunan havuzdan su sızıyormu? Bu konularda Hisarcık halkı hatta kocaçayın geçtiği bölgelerdeki insanlar aydınlatılıyormu? Kalp desenli patates kaldıran çifçilerimiz acaba gönül rahatlığıyla yaşam sürdürebiliyormu?
Yolumuz Allah'a emanet. Neden derseniz ben artık Hisarcık ve Emet bağlantı yollarının biteceğine inancımı yitirdim. Daha doğrusu belki benim oğlum 40 yaşlarında yani 20 yıl sonra o yoldan gidebilir diye düşünüyorum..Medeniyetin özü olan yol Hisarcık ve Emet'ten geçmemeye kararlı.
Renkli kravatların, desenli ceketlerin uzun nutuklarında hep var olan yol, bana göre pantolonun ütüsü yapılana kadar bitmez. Bölgemiz insanı ütüsüz pantolon giymeyi sevdiğine göre varın gerisini siz düşünün.
Bir tas çorba ile avunmasını bilen bölge insanımız, bir bardak su ikram edeni hemen ağa yapmaya alışmış. Merkeze her türlü yatırımı yapan sözde dünya ile rekabet eden o çok büyük, zengin grubumuz borun başkenti, termal sıcak suların merkezi Hisarcık ve Emet'e bir çivi çakmış değil. Ne hikmetse çakmaya hiç meyilli de değil.
Bölgemizde sürekli devam eden ve durdurulamayan göçü önlemenin yolunu araştıran yok. Günden güne eriyip yok oluyoruz.
Köklü çözümler bulmak yerine, gerek Hisarcık'ta,gerekse Emet'te 3 veya 5 ailenin etrafında el pençe durup taşeron edebiyatına mahkum bir gelecek arıyoruz. Önü açık gençler yetiştirmek istesek te, yolumuz,izimiz olmadığından olduğumuz yerde kilometrelerce koşu bandı misali yürüyoruz.
Gümeş gözlüğü takmış, aydınlıktan korkanların geceleri yaptıkları dedikodu edebiyatıyla kahve kültürümüzü geliştirmekle meşgulüz.
Aklımızı başımıza almalıyız. Kendi iç dünyasında anlamsız son derece tuhaf çekişmelere harcadığımız enerjiyi, bölgemizin kalkınması için kullanmak zorundayız. Aksi halde çok net bir gerçekle yüzleşiriz.
1990 lı yıllarda 60 binin üzerinde olan Hisarcık ve Emet nufusu bugün 35 bin seviyelerine inmiştir. Böyle devam ederse çok değil 30 yıl içinde 10 bin rakamını görürsek şaşırmayın.
Zaman ben deme zamanı değildir. İki ilçe bir olup hareket etmedikçe kalkınma imkansızdır..!!!. Kendi tuhaf dünyalarında bu iki ilçeyi ayırmakta ısrar edenler çok ciddi yanılgıya düştüklerini ileride anlayacaklardır. Kütahya ilçeleri içerisinde kaderine terkedilmiş görünen bu iki ilçenin bu dönemde 2 avantajı vardır.
Belediye Başkanları.
Her iki belediye başkanı da elinden geleni yapmak için savaş vermektedir. Zaman bu memleket sevdalısı hizmet getirmek için her yolu deneyen şahsiyetlere destek verme zamanıdır. Her iki belediye başkanı da çok büyük risk alıp dev yatırımlara girmektedir. Özellikle Hisarcık Belediye Başkanı yıllardır kimsenin cesaret edemediği Altyapı, ilçeye görsel ve turizm yönünden katkı sağlayacak dev proje Kanal Hisarcık, çok amaçlı kapalı pazar yeri, yeni postane binası, yeni hükümet konağı inşaatı ve ilçe içi asvaltlama çalışmalarıyla çok büyük risk alarak çalışmaktadır. Kin ve anlamsız düşmanlıkları bir kenara bırakıp, gerçek memleket sevdalılarını, sahada bu savaşı veren iki başkanın yanında görmek hepimizin arzusudur. Bölge halkı masa başında dedikodu üretenleri bundan böyle affeder sanmayın. Toplum gerçekleri görmektedir. Sosyal medyada ahkam kesmek, çocukların bile güldüğü anlamsız tuhaf ve son derce aptalca hareketlerdir. Zaman icraat zamanıdır. Bu tür olaylar toplumun kaldıracağı türden olamaz.
İnşallah birlik ve beraberlik içinde bölgemiz, yapılacak hizmetlerle kalkınır ve istikrara kavuşur.
