"Güven ve samimiyet" tercih sebebindir memleketinde yaşamak için.Çünkü, çok klasik bir cümle ama "bir avuç insan"dır bu topluluğu oluşturan...Eş dost akraba ortak geçmişin ve mekanın temelidir. Bir çoğu ile okul arkadaşı bir çoğu ile mahalle komşusu,bir çoğu ile de çocukluk,gençlik arkadaşlığıdır bizi bağlayan..Baba dostluğu ve aynı yollarda beraber yürümek eksiği tamamlar bazen...
Hiç değilse aile ve ev ahalisi arkadaştır birbirleriyle, ya okumak evinde yada gün gezmede... Öyle zaman gelir ki bu insanlar çeşitli makam ve görevdedir artık.Kimisinin huyu tüyü değişmiş, kimisi eşi dostu unutmuş, kimisi de aynı topraklarda hala eskisi gibi beraber ve memleketli olma özelliklerine binaen yakındır birbirlerine.
Ama nerden bilesin ki,bulunduğun ortamda gün gelipde beraber büyüdüğün, ebbabım dediğin,abi olarak her zaman tanıdığın veya hısım olarak ilişkilerini devam ettirdiğin yada iş icabı insanlarla oturup kalkmanın suç olacağını?
Anlatamadığımız konu Emetli olmanın partiler üstü bir ortaklık olduğu.Can ciğer abi kardeş olduğun bir insanla oturup kalkıp aynı mekanı ve grubu paylaşıyor olmak, birbirine muhalefet olan parti veya insanlar tarafından hala niye kabullenemez bilemiyorum.
Niye her daim beraber olduğun bir insanınla arkadaş olmak,başkalarına göre suç sayılır veya aynı partisel hizmet sınıfına oturtulur çözemedim. Partisiz iken arkadaş olan iki veya üç kişi, partili iken devam eden arkadaşlığı neden suç ve menfaat ile ilişkilendirilir çözemiyorum.İnsanlar neden böyle bir baskıya maruz kalır bu memlekette anlaşılır değil.
Yani bu gün duyduğum şu ifade beni oldukça derin düşünmeye sevk etti. "Hocam ! geçen gün seni falancalarla otururken gördüm. Atatürk din ile devlet işlerini ayırmış.Laiklik kalmadı artık" ! Allah Allah ! Bir an dondum kaldım.
Ben din,yanımdaki abim veya ebbabım aynı memleketin çocuğu olan kişi de devlet ? Ne alaka çözemedim.Ayrıca bunu konuşanda benim çocukluk arkadaşım.Halbuki bizim konumuz ne din, ne devlet,nede siyaset.Bizler aynı geçmişi ve sahipliği bulunan ve farklı görevlerde olan arkadaş veya akrabayız. Derim ya her zaman, bu memlekette hiç bir hareketin ve toplumun içinde olmayıp sadece kendin ve işin olacak,susacak, namazını kılıp evinde veya bir köşede öylece oturacaksınnnn ! İşte bugüne dek kendimde dahil özümüze yerleşmiş klasik ve yanlış olan bu hatamız bizim bir çok şeye omaazz ! dememizin sebebi…
(garışma hoca işine bak ! )
